De Entree

OM in hartje Amsterdam

De omgeving van het Centraal Station in Amsterdam: meer stakeholders op de vierkante meter zal je niet snel vinden. In vijf jaar tijd wordt het stationsgebied vernieuwd. Hierbij wordt onder andere het stationsplein aangepakt, wordt er een fietsstalling voor ca. 7.000 fietsen gerealiseerd en wordt er een middenkom gerealiseerd met steigers voor rederijen. Welke issues spelen hierbij en welke stakeholders kom je zoal dan tegen? Linda Vermeulen van De Omgevingsmanager vertelt er meer over in deze aflevering!

Transcript aflevering:

Carlijn: Welkom bij een nieuwe aflevering van Omgevingsmanagement, de podcast. Mijn naam is Carlijn Bergshoeff en mijn gast van vandaag is Linda Vermeulen. Welkom, Linda.

Linda: Dank je, Carlijn.

Carlijn: Wil je wat meer vertellen over jezelf?

Linda: Zeker, mijn naam is Linda. Ik werk al enige tijd als omgevingsmanager. Een aantal jaar heb ik dat bij de provincie Noord-Holland gedaan en vanaf januari 2021 werk ik voor dé Omgevingsmanager en daar voer ik werkzaamheden uit voor de opdrachtnemer en de opdrachtgever.

Carlijn: Leuk, dé Omgevingsmanager. Hé, en toen ik met jou dit gesprek voorbereidde, toen zei je eigenlijk van: Goh, wat ik nu wil dat mensen onthouden als ze deze aflevering hebben gehoord, is dat omgevingsmanagement echt een fucking leuk vak is.

Linda: Zeker waar.

Carlijn: Ja, dat was wel na een gezellige lunch, moet ik erbij zeggen. Maar wat maakt dat jij omgevingsmanagement zo tof vindt?

Linda: Dat je nooit weet hoe een dag begint en dat je nooit weet hoe een dag eindigt. Er kan zoveel tussen die aantal uren gebeuren, dat je niet weet wat er allemaal speelt.

Carlijn: Dat is eigenlijk een beetje crisismanagement, hé?

Linda: Zeker.

Carlijn: Ja, ja. Kun je misschien iets vertellen over een dag die je laatst had en dat je dacht van, nou, dit is hoe het gaat lopen en dat dat toch echt compleet anders liep?

Linda: Nou, ik werk ook namens Max Bögl voor het projecten De Entree in Amsterdam. Daar hebben wij werkzaamheden die allemaal heel...

Carlijn: Wacht even, mag mag ik één ding vragen: Wat gebeurt er precies bij De Entree of wat wordt daar gemaakt?

Linda: Bij De Entree hebben we een Stationsplein helemaal vernieuwd. Daar hebben we een fiets ondergang gemaakt voor 7000 fietsen en daar hebben we een hele nieuwe middenkom met hele mooie plaatsen gemaakt, of steigers, voor rederijen. Die kunnen daar aanleggen. En het hele stationsgebied is totaal vernieuwd.

Carlijn: Dat heeft best wel een tijdje gespeeld, toch?

Linda: Vijf jaar, ja.

Carlijn: Zo...

Linda: Ja, dat is een project van vijf jaar en ik heb daar de laatste anderhalf jaar mogen werken voor Max Bögl, de aannemer.

Carlijn: Leuk. En wat voor dingen kom je dan zoal tegen?

Linda: Oh, daar kom je hele diverse dingen tegen, vooral als je ook buiten loopt. Je bent een soort aanspreekpunt voor de toerist, die spreek je aan. We hebben mensen die daar liggen, zwervers, wat ook wel eens lastig is. Wij hebben mensen die daar van alles doen en we hebben daar stakeholders, zoals hotels. We hebben met de rederijen te maken, we hebben met, ja, je kan het zo gek niet opnoemen en je komt het tegen op het Stationsplein in Amsterdam.

Carlijn: Ja, dat lijkt me wel dé plek waar echt extreem veel belangen samenkomen.

Linda: Ja, er zijn ongeveer 300.000 passanten per dag, dus dan kan je nagaan: Er rijden trams, daar rijden bussen. Het is echt een wirwar van allerlei mensen door elkaar heen, en dat is eigenlijk ook wel fantastisch mooi om te zien. En zeker hoe het allemaal gemaakt wordt.

Carlijn: Ja, daar kan je inderdaad als omgevingsmanager dan wel je hart ophalen. En zeker hoe het gemaakt wordt. Wat maakt dat zo mooi?

Linda: Dat je eigenlijk met het hele team, alle mensen bij elkaar, zo'n mooi product neerzet in de gemeente Amsterdam. En dat eigenlijk op zo'n drukpunt - want dat is natuurlijk wel het drukste punt wat je eigenlijk maar kan voorstellen - met alle stakeholders en alles wat heen en weer gaat. Je moet overal rekening mee houden. Als je een dag daar bent dan kijk je echt je ogen uit.

Carlijn: En wat zie je dan zoal?

Linda: Mensen die vooral de weg vragen, mensen die je kan helpen, je hebt mensen die daar fietsen, je hebt mensen die daar lopen, je hebt taxi's, je hebt bussen, je hebt touringcars die volgeladen komen, je hebt de rederijen die daar in de middenkom liggen, maar ook in andere stukken. Dus ja, dat is gewoon leuk. De hele dag is is daar van alles te zien en er gebeurt van alles.

Carlijn: Want je hebt dan zoveel diverse stakeholders en voor een deel denk ik dat het dan toch communicatie is, of ja, bouw communicatie, maar bijvoorbeeld toeristen, hoe wil je die dan bereiken in je project?

Linda: Dat is een goede vraag, maar die bereiken we vooral ook door ze te informeren. Er zijn gastvrouwen en gastheren die op het Stationsplein lopen en die informeren vooral de toerist. De gastvrouwen en de gastheren zijn Engelstalig en Nederlandstalig, dus die zijn tweetalig en die informeren dan vooral ook de toeristen die langskomen en die daar allerlei vragen hebben.

Carlijn: Leuk. En die vallen dus ook in jouw team, die gastvrouwen dan?

Linda: Ja, ja, die worden ook ingehuurd door de gemeente Amsterdam.

Carlijn: Dus dat is deels ook publiekscommunicatie?

Linda: Ja, zeker, zeker.

Carlijn: Hé, en ik zit te denken, omdat je ook vertelt over de tram en de bus. Nou ja, afstemming met de OV maatschappij is natuurlijk altijd wel een issue. Wat voor issues kom je tegen met hen?

Linda: Wij hebben bijvoorbeeld ook te maken met de trams, die natuurlijk elke anderhalve minuut of drie minuten langskomen, dus die gaan achter elkaar door. We hebben natuurlijk veel halte plekken voor de bus ook, en dat betekent ook dat je een hele strikte afstemming moet hebben, dat dat allemaal bestaat uit veel overleggen en elkaar veel informeren, elkaar meenemen in wat er speelt. En je moet zorgen dat je elkaar tijdig informeert en dat we op de hoogte zijn wat er allemaal speelt en als er eens wat moet gebeuren, dat je ook, ja, daar de tijd voor neemt om met de mensen in gesprek te gaan.

Carlijn: Ja, want mijn ervaring is dat het voor busmaatschappijen wel echt maanden van tevoren aangevraagd moet worden op het moment dat een lijn er tijdelijk uit ligt. Dus dat betekent ook voor de aannemer: Best ver van te voren vooruitkijken en je fasering in de planning hebben.

Linda: Klopt, wij hebben de TBGN en de TBGN staat voor "tijdelijke buitengebruikname". Daar werken wij altijd naartoe, ook in de planning. En dan stemmen wij dat altijd af met de busmaatschappij en ook met de tram. Dat betekent dat wij ook vaak in de nachten werken, want dan zijn ze natuurlijk spanningsloos, want de trams die rijden vaak niet na één uur 's nachts. Dat betekent dat je daar de afstemming hebt en dat je daar elkaar in meeneemt. Dan werk je met een heel team daarnaartoe en ja, dat is ontzettend leuk om te doen. Daar stem je met elkaar af wat dat voor gevolgen heeft en hoe we dat kunnen invullen met elkaar.

Carlijn: En hebben ze daar dan ook nog wel inspraak in? Ik bedoel, op het moment dat jij een plan voorlegt en dat zij zeggen van: Nou, dat zie ik echt niet zitten, want dit, dat, zus, zo. Zit daar dan nog ruimte in voor ze?

Linda: Er zit vaak wel ruimte, want je moet wel met elkaar zorgen dat je een plan maakt waar alle neuzen dezelfde kant op staan. Dus wij geven soms een beetje, zij geven soms een beetje en met elkaar, met de afstemming, kijken we wat de mogelijkheden zijn. We kijken echt met elkaar waar we tot een goed product kunnen komen en dat we echt met elkaar naar een weekend toe kunnen leven. Bijvoorbeeld van: Oké, we gaan dan en dan aan de slag. En ja, dan gaan we er met zijn allen het hele weekend voor.

Carlijn: Ja, volgens mij is dit ook precies waar de toegevoegde waarde van een omgevingsmanager zit, namelijk zorgen dat het plan wat je hebt, dat dat ook goed inpast in de omgeving. Dan niet alleen technisch, maar ook qua voorwaarden, zoals wat je zegt: het moment en ja, wat werkt wel voor jullie? Wat werkt niet voor jullie? Wat werkt wel voor ons? Wat werkt niet voor ons? En om zo samen tot iets te komen, dat is misschien ook wel erg Nederlands hé, dat polderen.

Linda: Klopt zeker, je moet zeker met elkaar ontzettend lang de tijd van tevoren nemen. Stem het goed met elkaar af. Zijn er nog dingen waar we rekening mee moeten houden? Hebben we raakvlakken en waar zitten die raakvlakken? Hoe vullen we ze in? En hoe zit het dan met de stakeholders? Want die vinden er ook iets van. Maar alles met elkaar ga je werken naar een pakketje, wat voor iedereen werkzaam is. En dat is gewoon heel erg leuk om te doen en daar is natuurlijk het project De Entree in Amsterdam een heel mooi voorbeeld van. Dat is echt ontzettend mooi omgevingsmanagement om met elkaar doen.

Carlijn: Ja, als je het zo vertelt, inderdaad, dan klinkt dat als een huzarenstukje.

Linda: Maar ik doe het niet alleen. Ik heb natuurlijk heel veel mensen die om mij heen ook daarbij helpen, dus je bent altijd met een team. Met een team doe je het natuurlijk en ja, dan kom je tot hele mooie dingen.

Carlijn: Ja, nice, ik heb je eigenlijk nog helemaal niet gehoord over de nood- en hulpdiensten. Heb je daar ook nog afstemming mee?

Linda: Ja, zeker, dat is altijd een eerste vereiste, dat je natuurlijk een goede doorgangsroute creëert voor de nood- en hulpdiensten, zodat zij precies weten welke route zij moeten bewandelen. En dat weten ze zeker wel, ja, maar dat is ook een eerste fase, ja. Vooral in Amsterdam: Het is soms - en dan jok ik niet - om de vijf minuten dat ze langskomen met gierende banden. Dus dan moet je ook echt wel zorgen dat alles goed met elkaar afgestemd is.

Carlijn: Ja, dat ze gewoon weten waar ze naar kunnen, van waar ze uit kunnen rukken. Want heb je wat dat betreft nog veel faseringen waar ze rekening mee moeten houden?

Linda: Die hebben we wel gehad, en dat betekent ook dat je die met een BLVC-coördinator goed moet afstemmen.

Carlijn: Oh, je hebt een eigen BLVC-coördinator?

Linda: Wij hebben een eigen BLVC-coördinator en er was ook een eigen stakeholder coördinator, een communicatie adviseur, een vergunningen coördinator. Dat zat allemaal in het team van omgevingsmanagement en dat creëerde met elkaar echt een hele leuke samenwerking.

Carlijn: Ja, nice.

Linda: Ja.

Carlijn: Hé en wat ik ook heel leuk vond wat je eerst vertelde, is dat het voor jou ook heel belangrijk is om goed op je eigen gevoel te varen in je werk. Wil je daar wat meer over vertellen? Hoe doe je dat?

Linda: Als ik mensen ontmoet of als ik met mensen praat of in zee ga met stakeholders of mensen in het team of als ik overleg, vaar ik vaak op mijn gevoel. Mijn gevoel zegt vaak wat ik ermee kan doen, of ik er nog meer uit kan halen of hoe ik dingen moet aanpakken of hoe ik met elkaar iets moois neer kan zetten. Daar vaar ik vooral op mijn gevoel. Dat vind ik voor mijzelf heel erg belangrijk om te volgen.

Carlijn: Ja, is dat nog lastig in zo'n aannemersorganisatie zoals waar je nu zit? Want dat zijn met name toch de "stoere mannen"? En dan kom je als vrouw aan. Dat is natuurlijk al een ding. Als je dan ook nog echt hardop je gevoel wil volgen, ja, hoe werkt dat of hoe land dat?

Linda: Ja, eerst kijk ik heel even de kat uit de boom en dan ga ik even kijken van: Oké, hoe kan ik het creëeren dat ik het voor mezelf makkelijk maak en dat ik met de uitvoerder of de managers of wie dan ook op een goede voet kom te staan. En dat ik de dingen die ik graag zou zien of zou willen, goed voor elkaar kan krijgen? En daar speelt mijn gevoel een hele grote rol in van: Oké, hoe pak ik het aan, ga ik het op deze manier doen of doe ik het op die manier? En vaak heb ik het ook wel bij het juiste eind.

Carlijn: Ja, dus je hoeft dat niet eens echt heel expliciet te benoemen dat je heel erg sterk op je gevoel vaart.

Linda: Nee, eigenlijk doe ik dat nooit, nee, en dat is iets wat ik zelf heb en waarvan ik denk van: Oké, dan denk ik erover na. Of als ik naar huis rijd in de auto, denk ik van: Hmm, hoe zou ik dat eens doen? Of wat is een goede manier om dat zo te doen of zo te doen? En vaak heb ik het dan ook wel goed en pakt het ook goed uit.

Carlijn: Ja, leuk. En als je dan zegt van: Goh, ik wil de dingen organiseren die ik zelf belangrijk vind. Toen je binnenkwam bij zo'n project als De Entree, wat waren dan dingen die jij belangrijk vond om goed te organiseren?

Linda: In ieder geval dat je met je omgevingsmanagement team een heel goed team vormt. Het was voor mij heel erg belangrijk dat ik de mensen goed leerden kennen. Wat schuilt er achter de mensen? Dat vertaal je eigenlijk ook naar buiten toe. En dan ga je ook weer een schil verder om te kijken: Oké, wat kan ik daarmee doen? En dat je vooral heel goed met elkaar communiceert van: Wat zijn de afspraken, waar kunnen we nog iets mee? En hoe vullen we dingen in? En ja, dat was voor mij best een belangrijk ding bij het project De Entree.

Carlijn: Ja, dat is dan eigenlijk een soort van intern omgevingsmanagement, hé, dus dat je ook de mensen en de belangen kent. En wat drijft hen? En waar worden zij gelukkig van?

Linda: Alleen het lastige was: Ik ging naar project De Entree midden in de corona tijd.

Carlijn: Ja, dat is arelaxed.

Linda: Ja, dat is zó arelaxed. Je leert iedereen kennen via een schermpje en dat gaf me af en toe wel een beetje buikpijn, want ik ben echt iemand die graag naar buiten gaat, die graag - wat ik al eerder zei - op mijn gevoel de dingen doet en mensen graag ontmoet. Dus dan wil ik weten wie er tegenover me staat en hoe iemand in elkaar zit. En dat zag ik alleen maar via een schermpje en dat vond ik echt niet prettig.

Carlijn: En hoe ben je daar toen mee omgegaan?

Linda: Ik heb wel eens bedacht van: Nou, is dit het wel voor mij? En toch heb ik doorgepakt en met andere mensen gesproken daarover van: Oh, hoe zou ik het aanpakken of hoe zal ik het doen? En heb je tips en tools voor mij die ik mee kan nemen en die ik kan gebruiken? Dat hielp mij wel om verder te komen.

Carlijn: Wat was de beste tip die je hebt gehad in die tijd?

Linda: De beste tip in die tijd was van: Blijf vooral jezelf. Blijf vooral jezelf en probeer gewoon je dingen op te pakken en vraag ook aan je andere collega's raad en steun. Daarmee kan je ook verder komen en dat kan je helpen.

Carlijn: Dus eigenlijk doen alsof dat schermpje er niet is, alsof je gewoon bij elkaar in de kamer zit?

Linda: Precies.

Carlijn: Weet je, ik zat ergens anders, wel ook in een keet, en we wij werkten eigenlijk helemaal niet via schermpjes. Wij zaten gewoon in de keet nog steeds, omdat de bouw gewoon doorging. Maar desondanks merkte ik ook wel dat mensen toch wat meer op afstand zaten. Ik wilde een punt maken, maar ik ben het vergeten...

Linda: Nou, ik weet wel uit die tijd dat, op het moment dat ik daar kwam, het niet mogelijk was om bij elkaar te zitten. Ja, dat kon gewoon niet. Dus ik moest alles op afstand doen en een heel nieuw team leren kennen, aan beide zijden, zowel de opdrachtnemer als de opdrachtgever. Er waren nog andere andere projecten waar ik in stapte en dat is dan best lastig om jezelf daar neer te zetten, van: Wie is dan Linda? En hoe ziet ze eruit? En wat doet ze? En hoe doet ze haar werk? Maar het is me gelukt.

Carlijn: Nou, fijn, fijn.

Linda: En nu mogen we gelukkig weer live naar alles toe. We mogen weer naar de keet en we mogen weer reizen of in de auto zitten. Je merkt ook wel dat dat weer wat tijd kost, maar dat doe ik toch het allerliefst.

Carlijn: Ja, maar ja, dan komen we even terug bij de boodschap: Dat maakt dat werk toch ook gewoon het leukste?

Linda: Zeker. Er is niets leukers dan live gaan kijken waar het om gaat, waar het om draait, wat er gemaakt wordt, wat het eindresultaat wordt. Dat is toch het allermooiste en daar kan je toch best trots op zijn.

Carlijn: Ja, ja.

Linda: En zo start je elk project weer, zo eindig je weer een project en zo ga je elke keer weer opnieuw beginnen. Dat is gewoon zo leuk om te doen. En elk project is ook weer anders, want je ontmoet weer zoveel nieuwe mensen, nieuwe gezichten.

Carlijn: En toch ook vaak weer dezelfde, vind ik op de een of andere manier.

Linda: Ja dat is heel grappig.

Carlijn: Een kleine wereld.

Linda: Ja, want ik kom nu weer iemand tegen, die heb ik tien jaar niet gezien. Die kom ik nu weer tegen en dat is heel grappig, weer in een volgend project. Ja, en dat is toch weer zo ontzettend leuk.

Carlijn: We komen eigenlijk al aan het einde van deze aflevering. Is er nog iets wat jij je collega omgevingsmanagers mee zou willen geven?

Linda: Nou één: Luister naar jezelf, luister naar je gevoel, want dat heeft het vaak bij het juiste eind. Daar vaar ik heel goed op.

Carlijn: Nou mooi, dank je wel voor je verhaal, Linda.

Linda: Dankjewel, Carlijn, voor de uitnodiging. Ik vond het super leuk om even langs te komen bij je.

Carlijn: Nou graag gedaan, superleuk. Hé, en mocht je meer willen leren over omgevingsmanagement in jouw eigen Alphen: Op 13 september is de volgende cursus, dus lijkt het je leuk om daarbij aan te sluiten, geef je dan op via www.onbeperktomgevingsmanagement.nl. Dankjewel voor het luisteren.